Mestre Italy 35°c

We werden heel vroeg wakker, het was muisstil op de camping. Alleen de vogels hadden het hoogste woord. Snel de slippers aan, handdoek onder de arm en op naar het strand zoals we dat de dagen hiervoor ook hadden gedaan. We zagen al gauw duizenden strandstoelen staan met parasols en een soort kluisjes aan de steel van de parasol. De stoelen stonden nog geen 50 centimeter uit elkaar en elk deel van het strand was door een hotel geclaimd.

Er was nog niemand dus wij liepen er recht doorheen, naar de zee. Net als de andere dagen legden we onze handdoek neer en liepen zo door, de zee in. Nadat we er beiden in lagen, keken we elkaar twijfelend aan. Erik zei 'Vind jij het ook niet zo fris?' en Nadieh stemde in. Het viel ons op dat er een soort dammetjes waren gebouwd waardoor dit water best wel stil stond. Het voelde lauw en vettig aan. Niet zo fris en lekker stromend als we eerder van de Adriatische zee gewend waren. We bleven toch even in het water maar als snel wilden we er beiden weer uit. We hadden allebei geen zin om ons met de handdoek af te drogen omdat het wat vies voelde. Nadieh keek Erik aan en zag dat al zijn armharen helemaal oranje leken. Ook op haar eigen arm lagen alle haartjes helemaal strak vastgeplakt met een oranje laagje. Ligt dit water vol zonnebrandolie? Of selftanner? Erik denkt zelfs dat het riool hier wel eens een rol in zou kunnen spelen. Als een stel oranje supporters liepen we terug naar de camping. Gelukkig was op de camping nog steeds alles stil dus we konden beiden meteen onder de douche. Volgende keer maar weer een zwembad dan...

We ruimden de tent op en pakten alles op de motoren. Vandaag reden we richting Venetië! Omdat het ontzettend heet is in Italië en zelfs de medewerkers van de camping al aangeven dat dit geen normale temperatuur is voor dit land,  hebben we onze plannen bijgesteld. In eerste instantie wilden we richting Milaan en dan door Zwitserland maar we hebben allebei gemerkt dat we juist het rijden langs de kust en in de bergen het mooist vinden. Daarom besloten we door de Dolomieten te gaan ipv Milaan. Op weg daar naartoe komen we langs Venetië! We boekten via Airbnb een kleine camping in Venetië zodat we van daaruit de stad in kunnen gaan. We vertrokken vroeg en besloten ook over de snelweg te gaan zodat we tijd konden winnen en wat prettiger reden. Zo kwamen we na een mooie route aan bij een alternatieve camping op een boerderij.

Toen we aan kwamen rijden zagen we allerlei soorten tenten, campers, oude caravans en hutjes op het terrein. Het was tegen drie uur en er lagen wel vijf mensen op verschillende plekken in de schaduw te slapen of op een bedje langs het kleine zwembad. In een soort open schuur stond een bureautje dat als receptie bedoeld was maar er was niemand. Achterin de keuken stond één vrouw te werken. Toen ze doorhad dat wij wilden inchecken maakte ze haar man wakker. Die kwam verdwaasd naar de receptie toe. Een grijs krullende man van plusminus 65 jaar die als biologische boer in de hippie tijd was blijven steken. Hij had waarschijnlijk ook al wat biertjes op voor zijn middagdutje. De man sprak wat binnensmonds maar wist te vertellen over de slag bij Breda en gaf ons extra informatie over Venetië.

Tent opgezet, was in de machine en een korte duik omdat het alweer 47 graden was. In het zwembad dook Erik van de ene naar de andere kant maar botste onder water tegen iemand aan. Hij keek op. Het leek een ex maffiabaas. Hij had een traantje bij zijn oog getatoeëerd en een datum met de woorden Black Out op zijn arm. Wij vermoeden dat hij op deze camping woont. Kortom, je hebt een idee van de mensen op deze camping.

Was op de zelf gespannen waslijn en op naar Venetië. Bij de parkeergarage aangekomen stelde de medewerker voor dat we €20 per motor zouden betalen. Ja dag. Dat doen we niet. Zonder een moment na te denken reden we 180 graden de andere kant op. Al snel zagen we speciale parkeerplaatsen voor motoren. Gratis! Motoren weggezet en we konden het centrum inlopen.

Volg de selfiesticks en voor je het weet sta je in Venetië. Bij het eerste kanaal dachten we een beetje 'Is dit het nou?' Er waren heel veel mensen en het begin zag er wat onverzorgd uit. Je moet eigenlijk even door de drukte heen lopen en verder de stad in gaan. De straatjes worden steeds kleiner, romantischer en schilderachtig. Dat geldt ook voor de kanaaltjes. In het brede kanaal vaarden ook speedboten maar verderop zie je in de kleinere steegjes mooie Gondola's met de traditionele stuurmannen. We slenterden door de straatjes en aten pizza op een gezellig pleintje. De bediening was teleurgesteld dat we alleen water dronken maar we wilden graag nog meer zien.

Plotseling werd het vrij snel donker. Het begon eerst zachtjes te regenen, dat werd al snel harder. Tot we een grote flits zagen en keiharde knal hoorden. Het leek wel of de bliksem insloeg. Gelukkig kent Google zelfs in deze wirwar van kleine straatjes de weg door het doolhof. Zo konden we lopend door de regen terug naar de motor. Als we dit niet hadden gehad weten we niet of we nu al weer uit Venetië gekomen waren. Tegen de tijd dat we bij de motor aankwamen waren we al doorweekt. Nog 20 minuten terugrijden door de regen in het donker naar de camping. En wat denk je van de schone was? Helemaal nat en sommige kledingstukken ook op de grond. Als klap op de vuurpijl was er een camper geplaatst op een meter voor onze tent. De was hebben we maar terug gehangen voor als het snachts toch nog droog zou worden. Dan maar lekker slapen!