Edirne Turkey 37°c

€38 voor een hotel, kan dat wel? De keuze in Cherven Bryag was beperkt maar dit zag er goed uit. De hotelkamer met twee aparte bedden was een beetje basic, de badkamer klein, maar schoon en het restaurant helemaal perfect! Je kunt oneindig en heerlijk tafelen voor weinig geld. We hebben heerlijk geslapen! Kortom perfect. Na een lekkere douche konden we met de bonnetjes in het restaurant ontbijten. De keuze was reuze. Daarna op de motor richting Turkije! Wederom werden we verrast door het inhaal gedrag van de Bulgaren. Al binnen een half uur na vertrek zagen we het eerste ongeluk met geschrokken huilende mensen in de berm. Maar de weg was vrij goed en we reden heerlijk waarbij het in de ochtend nog niet zo heet was. Kilometers langs ongelofelijk grote glooiende velden met graan, zonnebloemen en verdorde wildernis. Al snel zorgde de koperen ploert voor een 40 op onze thermometers. We reden vrij snel al heel ver en besloten ook vandaag nog wat verder te gaan. Richting Edirne in Turkije, zodat we morgen naar Istanbul niet zo ver meer hoeven. Dat bleek een goede keuze want de steden/dorpen die we tegenkwamen omdat we ze eerst als eindbestemming hadden gekozen, bleken vaak een soort spooksteden. We hebben ontzettend veel lege en kapotte gebouwen gezien. Echt bouwvallen, zoals je ziet in videos over oorlog. Dat gecombineerd met de droogte zorgde ervoor dat we nauwelijks mensen zagen. Waarschijnlijk zat iedereen binnen. Alleen vroeg in de morgen en later in de middag zitten de mensen buiten op bankjes en doen ze klusjes rond het huis. Onderweg stopten we bij de, ons inmiddels bekende, Lukoil pomp om te tanken en de kettingen te reinigen en te smeren. E5 benzine, die onze motoren zo lekker vinden, is hier helaas niet te krijgen. Gelukkig kan E10 er ook in maar we gebruiken liever E5. Naast de motoren konden we zelf ook wel wat vloeistoffen gebruiken. Zo dronken we koffie, water en karnemelk en aten we beiden een croissant voor €8. En dit zijn tankstation prijzen! Aan het eind van de middag kwamen we in een gebied waar stond 'Border zone'. Wij dachten nu komen we bij de grens, het duurde erg lang voor we een kantoor zagen, zo'n dertig kilometer. We zagen Turkse vlaggen en werden bij een kantoor gecheckt op paspoort en kenteken. We mochten door. Wij dachten 'we zijn in Turkije!' Toen stond er plotseling nog een kantoor met slagboom. Weer kenten en rijbewijs. Wij dachten 'nu zijn er binnen'. Weer een kantoor. Dit keer eentje met veel politie en ook een bagage check. Weer rijbewijs, kentekenbewijs maar nu ook groene kaart. Shit. Daar hadden we niet op gerekend. Deze hebben we tegenwoordig online maar ivm internet buiten de EU hadden we dit al uitgeschakeld. Niet goed. Parkeren aan de zijkant. Nadieh wist zeker dat ze de groene kaarten in de verzekeringsapp had dus liep terug met kentekenbewijzen. Ze bleef staan tot ze werd geholpen, geen van deze medewerkers kijkt je aan. Een vrouw checkte, voerde alles in en zei toen 'pasports'. Nadieh gaf aan dat dit al gecheckt maar nee, het moest nog eens. Weer naar de motor en terug. Ging de vrouw alles opnieuw doen. Nadieh bleef net zo lang staan tot de vrouw klaar was en zei 'Bagage'. Toen we onze motoren naar de bagagecheck wilden rijden kwam de vrouw paniekerig en dwingend naar ons toe voor het paspoort en kenteken van Erik zijn motor. Ze griste deze uit Erik zijn handen en liep terug naar het kantoor. Erik erachteraan. Na een paar minuten kwam ze weer naar buiten en riep net zo paniekerig naar haar collega van de bagage. Hij keek haar een beetje verward aan want hij was bezig met een auto. Hij kwam naar ons toe en wees naar het kenteken van Erik. Dus wij dachten 'oh nee alles uitpakken'. Maar hij typte beide kentekens in zijn tablet en zei 'Enjoy your holiday. Ciao.' Dat was het. Dus wij dachten 'we zijn binnen'. Nee!!! Een stuk verderop stond er nog een huisje. De man werd naar de tas van Nadieh en vroeg iets in het Turks. Nadieh zei 'Er zit een tent in'. Maar hij wuifde Nadieh naar voren te rijden zodat hij nogmaals de kentekens kon noteren. De slagboom ging open en... We zijn binnen! We bleven erop bedacht dat er nog iets kwam maar zijn inmiddels in ons hotel dus we hebben alle kantoren vast gehad. Toen we aankwamen reden we eerst door het centrum en toen door wat duistere steegjes met afbraakpanden van Edirne. Daar stond ons hotel met een heel aardige medewerker die ons naar de prive parkeerplaats bracht, ook gaf hij ons direct fris water. Heerlijk. Wat een fijn hotel! We zijn vanavond even de stad in geweest en hebben genoten van de Turkse keuken en gezelligheid. Morgen verder naar Istanbul!