Alexandroupoli Greece 40°c

We begonnen de dag met het inpakken van alle schone kleding die we de afgelopen dagen hebben gewassen. Heerlijk fris gaan we weer op pad. Daarna moest de ketting van Erik gesmeerd want na twee keer heen en weer naar het vliegveld was hij alweer 300 km verder. Na een paar dagen in de drukte van de stad kriebelt het om weer lekker verder te rijden. We waren vroeg op weg en hadden in gedachten om rond 15 uur in Alexandroupolis, Griekenland, aan te komen. Zo konden we nog even lekker zwemmen, zelf koken en de tent opbouwen. Bovendien lijkt het een mooi plaatsje. Om een beetje vlug uit Istanbul te komen namen we het eerste deel de snelweg. Deze stad is echt kilometers lang. Ons appartement staat al aan de rand maar alsnog hebben we wel 20 kilometer gereden voor het wat rustiger werd. Daarna genoten we echt van de rit. Onderweg zagen we prachtige uitzichten van heuvelachtig landschap, bergen en bossen tot grote velden waar de boeren het hooi van het land haalden. Grote trekkers met hooibalen op de weg. Opvallend was dat er veel motorrijders in deze regio reden. Het gebeurde ons vandaag twee keer dat we aan de praat raakten met collega motor/scooter rijders. We werden zelfs uitgenodigd om thee te komen drinken in een strandhuis! Thee in Turkije is hetzelfde als koffie in Nederland. Gastvrij en gezellig. Maar gelukkig kozen wij ervoor om door te rijden want we wilden lekker baden in de zee, zeker omdat de temperatuur weer opliep naar 40 graden. Op een gegeven moment kwamen we in de buurt van de grens tussen Turkije en Griekenland. Fijn, want dat betekent dat we er bijna zouden zijn! Er stond een douane beambte op de weg die iedereen tegenhield, dus wij sloten aan in de rij waarvan we op dat moment nog niet konden bekijken hoe lang deze was. Het was ontzettend warm, wachtend in de brandende zon! Plotseling wuifde de douane onze kant op. We snapten het niet. Later bleek dat hij bedoelde dat wij langs de rij naar voren mochten rijden want in tegenstelling tot de auto's hebben wij natuurlijk geen airco en staan we direct met ons motorpak en hoofd in de zon. Wij reden naar voren waar Erik vooraan in de rij aansloot door zijn motor tussen twee autos te zetten. De man achter ons raakte totaal in paniek hiervan. Het leek wel of hij kookte, hij was oververhit! Dat klopte ook wel want hij was boos omdat hij zelf al drie uur in de rij had gestaan met zijn familie in een kleine zwarte Renault Clio. We lieten hem voor gaan maar zeiden ook dat het ons door de officers was gezegd. Hij geloofde het maar nauwelijks. Gelukkig stonden we nu vooraan en werden we sneller geholpen. Maar, daarna volgde weer een rij, waarin we ook midden in de zon, meer dan een uur hebben staan wachten. Zo moesten we aan de Turkse kant drie checks door voor we bij de grens met Griekenland stonden. Daar was even schaduw maar zodra de Griekse militairen zagen dat wij in de zon stonden te wachten gebaarden ook zijn dat we mochten komen. Inmiddels stonden wij, door de goede rij te kiezen, zo'n 25 autos voor de Renault Clio waarvan de bestuurder inmiddels ver over het kookpunt heen was. Zo kwamen we steeds een stukje verder. Uiteindelijk heeft het zo'n 3 uur geduurd voor we totaal door de douane waren en Griekenland binnen konden rijden. Alexandroupolis was niet meer ver en vanaf daar kon ons geluk niet op! Eerst konden we lekker tanken. Daarna kwamen op de camping aan die leek vol te zijn. Maar de receptioniste zei met een triest gezicht: 'ik heb alleen nog plek op het gratis veld'. Ze liet ons op de plattegrond zien waar het was, direct aan de zee! Mooiste plekje van de hele camping! Inmiddels hebben we de tent opgezet en vanuit de tent is het naar de zee 30 meter, zonder hindernissen. Compleet vrij. We hebben lekker gegeten bij de campingwinkel waar we pizza konden krijgen. Daarna hebben we lekker gezwommen bij zonsondergang en de temperatuur is gezakt van 40 naar een lekkere 26 graden. Zometeen lekker slapen in ons eigen tentje! We zijn weer thuis!